minder speelstraten ,ze worden te weinig gebruikt en leiden tot enorme omleidingen !gebruik de pleintjes meer!
3 jaren geleden door leen • 16 bijdragen
Speelstraten zijn zinvol in wijken met veel jonge kinderen. Het geeft de kinderen de kans elkaar beter te leren kennen.
Maar een straat afsluiten voor 2 gezinnen met kinderen die nagenoeg naast mekaar wonen in een wijk waar iedereen een zeer ruime tuin heeft is niet echt zinvol natuurlijk. Het ondermijnd het draagvlak voor speelstraten die wel nut hebben.
Maar een straat afsluiten voor 2 gezinnen met kinderen die nagenoeg naast mekaar wonen in een wijk waar iedereen een zeer ruime tuin heeft is niet echt zinvol natuurlijk. Het ondermijnd het draagvlak voor speelstraten die wel nut hebben.
3 jaren geleden door johan
Als die speelstraten op een zondag bijvoorbeeld worden georganiseerd is de impact uiteraard klein (een weekdag op verbindingswegen is een andere kwestie natuurlijk). Mijn ervaring met speelstraten is dat de bevolking ervan nogal fluctueert doorheen de dag: er zijn momenten dat het druk kan zijn en momenten dat er weinig volk op straat is. Misschien is het wel een goed idee dat bij speelstraten automatisch omleidingssuggesties voorzien zijn, zodat vooral bezoekers niet onnodig moeten omrijden.
3 jaren geleden door Bart
De speelstraten zelf zijn makkelijk te weten te komen (https://www.politie.be/5388/verkeer/evenementen/speelstraten-2021) en staan tegenwoordig ook op de meeste GPS'en vermeld (bv Waze).
Argumenten ivm verbindingswegen lijken me raar, omdat net één van de voorwaarden (https://www.leuven.be/speelstraten) is net dat er geen belangrijk doorgaand verkeer mag zijn, en dit moet door de politie beoordeeld worden.
Dat er goede afspraken gemaakt moeten worden is natuurlijk altijd zo, vandaar dat er ook 50% van de inwoners akkoord moet gaan.
Ik moet ook al wel eens omrijden en da's soms wat vervelend op het moment, maar meer dan 5 minuten heeft me dat tot nu toe toch nog niet gekost.
Argumenten ivm verbindingswegen lijken me raar, omdat net één van de voorwaarden (https://www.leuven.be/speelstraten) is net dat er geen belangrijk doorgaand verkeer mag zijn, en dit moet door de politie beoordeeld worden.
Dat er goede afspraken gemaakt moeten worden is natuurlijk altijd zo, vandaar dat er ook 50% van de inwoners akkoord moet gaan.
Ik moet ook al wel eens omrijden en da's soms wat vervelend op het moment, maar meer dan 5 minuten heeft me dat tot nu toe toch nog niet gekost.
3 jaren geleden door Kris
Ik ben principieel een voorstander van speelstraten, omwille van twee redenen:
(1) De voornaamste reden is dat het mensen de kans geeft om hun buren te ontmoeten, in een informele, ongedwongen sfeer. Kinderen kunnen met elkaar spelen en volwassenen kunnen een praatje slaan en samen iets drinken en eten. Waar kan zoiets vandaag nog? Zelfs als je allemaal een tuin hebt, dan praat je meestal enkel met je naaste buren (als dat fysiek al mogelijk is en de tuinen niet helemaal omheind zijn). Met je buren enkele huizen verder of aan de overkant kan je doorgaans enkel op straat een babbel doen. En in straten met veel verkeer is zo'n gesprek aan de voordeur echt niet aangenaam. Je kinderen op straat laten spelen kan sowieso in bijna geen enkele Kesselse straat meer, zonder dat ze worden omvergereden of weggeclaxonneerd. Speelstraten bieden dus kansen tot ontmoeting en verbinding, wat toch wel een goede zaak is in deze tijden van individualisering en vereenzaming. In de meeste speelstraten gebeurt die ontmoeting en dat spel ook spontaan, of wordt het georganiseerd door enkele "trekkers". Het feit dat zoveel Leuvenaars een speelstraat aanvragen, toont voor mij aan dat er een grote vraag bestaat naar de mogelijkheid van ontmoeting en spel op straat, voor je eigen deur. En dat er veel (latente) onvrede is met hoe de auto het eigen straatbeeld overheerst.
(2) Een speelstraat doet mensen ook nadenken over wat een straat is, waarvoor hun straat dagelijks gebruikt wordt en waarvoor zij zelf andere straten gebruiken. De wrevel die het concept speelstraat bij velen opwekt, bevestigt hoezeer de perceptie verankerd is dat de enige (of althans de dominante) functie van een straat is om er (gemotoriseerd) verkeer door te laten rijden. Dit lijkt voor ons de evidente functie, maar voor de doorbraak van de auto (pakweg jaren '50) had de doorsnee-woonstraat eeuwenlang ook heel wat andere functies, waaronder dus een plaats voor ontmoeting en ontspanning. Door de auto enkele dagen op een jaar uit je straat te bannen, beleven bewoners hoe het kan zijn als in hun straat de woon- en leeffunctie in ere wordt hersteld. Ik hoop dus dat de tijdelijke ingreep "speelstraat" mensen - zowel de bewoners van de speelstraat als zij die er anders gedachteloos door rijden of sluipen - aan het denken kan zetten over hun eigen mobiliteitsgewoonten. Voor een modal shift hebben we ook een mental shift nodig, en alle "gebeurtenissen" die het status quo (de autodominantie) eventjes doorbreken, kunnen daartoe bijdragen. Idem voor de autoloze zondag die steden als Leuven éénmaal per jaar organiseren. Je kan jarenlang filosoferen over alternatieve invullingen van de openbare ruimte, maar het is veel krachtiger als je mensen het verschil zintuigelijk laat beleven. Het zou naïef zijn om te geloven dat speelstraten iedereen kunnen overtuigen van de meerwaarde van autoluwe woonstraten voor de levenskwaliteit van bewoners, maar het brengt in elk geval elk jaar opnieuw een debat op gang. En dat is democratisch gezien toch al een winst, gesteld natuurlijk dat het gesprek aan beide zijden met begrip en respect wordt gevoerd en niet enkel de polarisering voedt.
(1) De voornaamste reden is dat het mensen de kans geeft om hun buren te ontmoeten, in een informele, ongedwongen sfeer. Kinderen kunnen met elkaar spelen en volwassenen kunnen een praatje slaan en samen iets drinken en eten. Waar kan zoiets vandaag nog? Zelfs als je allemaal een tuin hebt, dan praat je meestal enkel met je naaste buren (als dat fysiek al mogelijk is en de tuinen niet helemaal omheind zijn). Met je buren enkele huizen verder of aan de overkant kan je doorgaans enkel op straat een babbel doen. En in straten met veel verkeer is zo'n gesprek aan de voordeur echt niet aangenaam. Je kinderen op straat laten spelen kan sowieso in bijna geen enkele Kesselse straat meer, zonder dat ze worden omvergereden of weggeclaxonneerd. Speelstraten bieden dus kansen tot ontmoeting en verbinding, wat toch wel een goede zaak is in deze tijden van individualisering en vereenzaming. In de meeste speelstraten gebeurt die ontmoeting en dat spel ook spontaan, of wordt het georganiseerd door enkele "trekkers". Het feit dat zoveel Leuvenaars een speelstraat aanvragen, toont voor mij aan dat er een grote vraag bestaat naar de mogelijkheid van ontmoeting en spel op straat, voor je eigen deur. En dat er veel (latente) onvrede is met hoe de auto het eigen straatbeeld overheerst.
(2) Een speelstraat doet mensen ook nadenken over wat een straat is, waarvoor hun straat dagelijks gebruikt wordt en waarvoor zij zelf andere straten gebruiken. De wrevel die het concept speelstraat bij velen opwekt, bevestigt hoezeer de perceptie verankerd is dat de enige (of althans de dominante) functie van een straat is om er (gemotoriseerd) verkeer door te laten rijden. Dit lijkt voor ons de evidente functie, maar voor de doorbraak van de auto (pakweg jaren '50) had de doorsnee-woonstraat eeuwenlang ook heel wat andere functies, waaronder dus een plaats voor ontmoeting en ontspanning. Door de auto enkele dagen op een jaar uit je straat te bannen, beleven bewoners hoe het kan zijn als in hun straat de woon- en leeffunctie in ere wordt hersteld. Ik hoop dus dat de tijdelijke ingreep "speelstraat" mensen - zowel de bewoners van de speelstraat als zij die er anders gedachteloos door rijden of sluipen - aan het denken kan zetten over hun eigen mobiliteitsgewoonten. Voor een modal shift hebben we ook een mental shift nodig, en alle "gebeurtenissen" die het status quo (de autodominantie) eventjes doorbreken, kunnen daartoe bijdragen. Idem voor de autoloze zondag die steden als Leuven éénmaal per jaar organiseren. Je kan jarenlang filosoferen over alternatieve invullingen van de openbare ruimte, maar het is veel krachtiger als je mensen het verschil zintuigelijk laat beleven. Het zou naïef zijn om te geloven dat speelstraten iedereen kunnen overtuigen van de meerwaarde van autoluwe woonstraten voor de levenskwaliteit van bewoners, maar het brengt in elk geval elk jaar opnieuw een debat op gang. En dat is democratisch gezien toch al een winst, gesteld natuurlijk dat het gesprek aan beide zijden met begrip en respect wordt gevoerd en niet enkel de polarisering voedt.
3 jaren geleden door gert • 2 reacties
Ik ben principieel een voorstander van speelstraten, omwille van twee redenen:
(1) De voornaamste reden is dat het mensen de kans geeft om hun buren te ontmoeten, in een informele, ongedwongen sfeer. Kinderen kunnen met elkaar spelen en volwassenen kunnen een praatje slaan en samen iets drinken en eten. Waar kan zoiets vandaag nog? Zelfs als je allemaal een tuin hebt, dan praat je meestal enkel met je naaste buren (als dat fysiek al mogelijk is en de tuinen niet helemaal omheind zijn). Met je buren enkele huizen verder of aan de overkant kan je doorgaans enkel op straat een babbel doen. En in straten met veel verkeer is zo'n gesprek aan de voordeur echt niet aangenaam. Je kinderen op straat laten spelen kan sowieso in bijna geen enkele Kesselse straat meer, zonder dat ze worden omvergereden of weggeclaxonneerd. Speelstraten bieden dus kansen tot ontmoeting en verbinding, wat toch wel een goede zaak is in deze tijden van individualisering en vereenzaming. In de meeste speelstraten gebeurt die ontmoeting en dat spel ook spontaan, of wordt het georganiseerd door enkele "trekkers". Het feit dat zoveel Leuvenaars een speelstraat aanvragen, toont voor mij aan dat er een grote vraag bestaat naar de mogelijkheid van ontmoeting en spel op straat, voor je eigen deur. En dat er veel (latente) onvrede is met hoe de auto het eigen straatbeeld overheerst.
(2) Een speelstraat doet mensen ook nadenken over wat een straat is, waarvoor hun straat dagelijks gebruikt wordt en waarvoor zij zelf andere straten gebruiken. De wrevel die het concept speelstraat bij velen opwekt, bevestigt hoezeer de perceptie verankerd is dat de enige (of althans de dominante) functie van een straat is om er (gemotoriseerd) verkeer door te laten rijden. Dit lijkt voor ons de evidente functie, maar voor de doorbraak van de auto (pakweg jaren '50) had de doorsnee-woonstraat eeuwenlang ook heel wat andere functies, waaronder dus een plaats voor ontmoeting en ontspanning. Door de auto enkele dagen op een jaar uit je straat te bannen, beleven bewoners hoe het kan zijn als in hun straat de woon- en leeffunctie in ere wordt hersteld. Ik hoop dus dat de tijdelijke ingreep "speelstraat" mensen - zowel de bewoners van de speelstraat als zij die er anders gedachteloos door rijden of sluipen - aan het denken kan zetten over hun eigen mobiliteitsgewoonten. Voor een modal shift hebben we ook een mental shift nodig, en alle "gebeurtenissen" die het status quo (de autodominantie) eventjes doorbreken, kunnen daartoe bijdragen. Idem voor de autoloze zondag die steden als Leuven éénmaal per jaar organiseren. Je kan jarenlang filosoferen over alternatieve invullingen van de openbare ruimte, maar het is veel krachtiger als je mensen het verschil zintuigelijk laat beleven. Het zou naïef zijn om te geloven dat speelstraten iedereen kunnen overtuigen van de meerwaarde van autoluwe woonstraten voor de levenskwaliteit van bewoners, maar het brengt in elk geval elk jaar opnieuw een debat op gang. En dat is democratisch gezien toch al een winst, gesteld natuurlijk dat het gesprek aan beide zijden met begrip en respect wordt gevoerd en niet enkel de polarisering voedt.
(1) De voornaamste reden is dat het mensen de kans geeft om hun buren te ontmoeten, in een informele, ongedwongen sfeer. Kinderen kunnen met elkaar spelen en volwassenen kunnen een praatje slaan en samen iets drinken en eten. Waar kan zoiets vandaag nog? Zelfs als je allemaal een tuin hebt, dan praat je meestal enkel met je naaste buren (als dat fysiek al mogelijk is en de tuinen niet helemaal omheind zijn). Met je buren enkele huizen verder of aan de overkant kan je doorgaans enkel op straat een babbel doen. En in straten met veel verkeer is zo'n gesprek aan de voordeur echt niet aangenaam. Je kinderen op straat laten spelen kan sowieso in bijna geen enkele Kesselse straat meer, zonder dat ze worden omvergereden of weggeclaxonneerd. Speelstraten bieden dus kansen tot ontmoeting en verbinding, wat toch wel een goede zaak is in deze tijden van individualisering en vereenzaming. In de meeste speelstraten gebeurt die ontmoeting en dat spel ook spontaan, of wordt het georganiseerd door enkele "trekkers". Het feit dat zoveel Leuvenaars een speelstraat aanvragen, toont voor mij aan dat er een grote vraag bestaat naar de mogelijkheid van ontmoeting en spel op straat, voor je eigen deur. En dat er veel (latente) onvrede is met hoe de auto het eigen straatbeeld overheerst.
(2) Een speelstraat doet mensen ook nadenken over wat een straat is, waarvoor hun straat dagelijks gebruikt wordt en waarvoor zij zelf andere straten gebruiken. De wrevel die het concept speelstraat bij velen opwekt, bevestigt hoezeer de perceptie verankerd is dat de enige (of althans de dominante) functie van een straat is om er (gemotoriseerd) verkeer door te laten rijden. Dit lijkt voor ons de evidente functie, maar voor de doorbraak van de auto (pakweg jaren '50) had de doorsnee-woonstraat eeuwenlang ook heel wat andere functies, waaronder dus een plaats voor ontmoeting en ontspanning. Door de auto enkele dagen op een jaar uit je straat te bannen, beleven bewoners hoe het kan zijn als in hun straat de woon- en leeffunctie in ere wordt hersteld. Ik hoop dus dat de tijdelijke ingreep "speelstraat" mensen - zowel de bewoners van de speelstraat als zij die er anders gedachteloos door rijden of sluipen - aan het denken kan zetten over hun eigen mobiliteitsgewoonten. Voor een modal shift hebben we ook een mental shift nodig, en alle "gebeurtenissen" die het status quo (de autodominantie) eventjes doorbreken, kunnen daartoe bijdragen. Idem voor de autoloze zondag die steden als Leuven éénmaal per jaar organiseren. Je kan jarenlang filosoferen over alternatieve invullingen van de openbare ruimte, maar het is veel krachtiger als je mensen het verschil zintuigelijk laat beleven. Het zou naïef zijn om te geloven dat speelstraten iedereen kunnen overtuigen van de meerwaarde van autoluwe woonstraten voor de levenskwaliteit van bewoners, maar het brengt in elk geval elk jaar opnieuw een debat op gang. En dat is democratisch gezien toch al een winst, gesteld natuurlijk dat het gesprek aan beide zijden met begrip en respect wordt gevoerd en niet enkel de polarisering voedt.
Gert, verwijzen naar de jaren 50 toen er verhoudingsgewijze geen auto's waren...
Het verschil tussen 1950 en nu is dat die auto's er zijn en het concept "woonstraat" elders de das om doen want rijden blijven ze natuurlijk doen. Voor de duidelijkheid ik ben ook voor speelstraten maar dan doordacht : op plaatsen waar er veel kinderen wonen en vooral op plaatsen waar die kinderen dan ook op straat spelen.
Het verschil tussen 1950 en nu is dat die auto's er zijn en het concept "woonstraat" elders de das om doen want rijden blijven ze natuurlijk doen. Voor de duidelijkheid ik ben ook voor speelstraten maar dan doordacht : op plaatsen waar er veel kinderen wonen en vooral op plaatsen waar die kinderen dan ook op straat spelen.
3 jaren geleden door johan • 2 reacties
Gert, verwijzen naar de jaren 50 toen er verhoudingsgewijze geen auto's waren...
Het verschil tussen 1950 en nu is dat die auto's er zijn en het concept "woonstraat" elders de das om doen want rijden blijven ze natuurlijk doen. Voor de duidelijkheid ik ben ook voor speelstraten maar dan doordacht : op plaatsen waar er veel kinderen wonen en vooral op plaatsen waar die kinderen dan ook op straat spelen.
Het verschil tussen 1950 en nu is dat die auto's er zijn en het concept "woonstraat" elders de das om doen want rijden blijven ze natuurlijk doen. Voor de duidelijkheid ik ben ook voor speelstraten maar dan doordacht : op plaatsen waar er veel kinderen wonen en vooral op plaatsen waar die kinderen dan ook op straat spelen.
Zoals eerder vermeld zijn er heel wat voorwaarden voor een speelstraat, dus ondoordacht is dit niet. Je kan natuurlijk niet akkoord zijn met de huidige voorwaarden, vandaar dat er een democratisch process is dat toelaat dit aan te passen mits voldoende draagvlak.
Ik lees in de commentaar van Gert trouwens niet dat hij voorstelt dat we terug zouden gaan naar de jaren '50, maar eerder dat het een moment kan zijn om even tijd te hebben om zaken anders te bekijken. Je kan daar natuurlijk ook in de file over nadenken, maar dat vind ik persoonlijk iets minder fijn. Dat de auto's niet als bij toverslag weg gaan zijn is evident en elke verandering gaat ook gepaard met extra inspanning, maar dat ontslaat ons niet van de noodzaak om naar werkbare alternatieven te zoeken om de omgeving leefbaar te houden.
Ik lees in de commentaar van Gert trouwens niet dat hij voorstelt dat we terug zouden gaan naar de jaren '50, maar eerder dat het een moment kan zijn om even tijd te hebben om zaken anders te bekijken. Je kan daar natuurlijk ook in de file over nadenken, maar dat vind ik persoonlijk iets minder fijn. Dat de auto's niet als bij toverslag weg gaan zijn is evident en elke verandering gaat ook gepaard met extra inspanning, maar dat ontslaat ons niet van de noodzaak om naar werkbare alternatieven te zoeken om de omgeving leefbaar te houden.
3 jaren geleden door Kris
Gert, verwijzen naar de jaren 50 toen er verhoudingsgewijze geen auto's waren...
Het verschil tussen 1950 en nu is dat die auto's er zijn en het concept "woonstraat" elders de das om doen want rijden blijven ze natuurlijk doen. Voor de duidelijkheid ik ben ook voor speelstraten maar dan doordacht : op plaatsen waar er veel kinderen wonen en vooral op plaatsen waar die kinderen dan ook op straat spelen.
Het verschil tussen 1950 en nu is dat die auto's er zijn en het concept "woonstraat" elders de das om doen want rijden blijven ze natuurlijk doen. Voor de duidelijkheid ik ben ook voor speelstraten maar dan doordacht : op plaatsen waar er veel kinderen wonen en vooral op plaatsen waar die kinderen dan ook op straat spelen.
"... rijden blijven ze natuurlijk doen", schrijf je Johan. Dat lijkt evident maar het is helemaal geen noodzaak dat er morgen evenveel auto's zullen rijden als vandaag. Onze autoafhankelijkheid komt niet door een natuurwet. Het is door mensen gecreëerd en kan dus ook door mensen teniet gedaan of verminderd worden. Het lijkt me fatalistisch om te suggereren dat er niets zal veranderen. Verandering is net wat we verwachten van dit mobiliteitsplan. Ik verwacht alleszins dat het plan het aantal autoritten doet dalen. En dat het de levenskwaliteit doet toenemen. Gelukkig ben ik niet de enige. “Dit participatietraject gaat om leefkwaliteit. Straten zijn niet alleen verkeersaders maar ook plekken waar mensen leven." Dat waren de woorden van de schepen van openbare werken bij de lancering van Vorm3010. Speelstraten lijken mij goed te passen bij zo'n visie. Natuurlijk, ik begrijp de frustratie van een automobilist die zich tegengehouden ziet door een speelstraatbord terwijl de straat er achter volkomen leeg is. Maar dat is maar een momentopname. Een dag is lang en misschien was er een kwartier voor jij er stond wel volk op straat en misschien komen ze terug naar buiten een half uur later.
3 jaren geleden door Piet • 1 reactie
"... rijden blijven ze natuurlijk doen", schrijf je Johan. Dat lijkt evident maar het is helemaal geen noodzaak dat er morgen evenveel auto's zullen rijden als vandaag. Onze autoafhankelijkheid komt niet door een natuurwet. Het is door mensen gecreëerd en kan dus ook door mensen teniet gedaan of verminderd worden. Het lijkt me fatalistisch om te suggereren dat er niets zal veranderen. Verandering is net wat we verwachten van dit mobiliteitsplan. Ik verwacht alleszins dat het plan het aantal autoritten doet dalen. En dat het de levenskwaliteit doet toenemen. Gelukkig ben ik niet de enige. “Dit participatietraject gaat om leefkwaliteit. Straten zijn niet alleen verkeersaders maar ook plekken waar mensen leven." Dat waren de woorden van de schepen van openbare werken bij de lancering van Vorm3010. Speelstraten lijken mij goed te passen bij zo'n visie. Natuurlijk, ik begrijp de frustratie van een automobilist die zich tegengehouden ziet door een speelstraatbord terwijl de straat er achter volkomen leeg is. Maar dat is maar een momentopname. Een dag is lang en misschien was er een kwartier voor jij er stond wel volk op straat en misschien komen ze terug naar buiten een half uur later.
Piet, ik denk ook dat we via zelfrijdende auto's veel minder auto's zullen zien maar dat is toekomst.
Nu neemt het aantal auto's toe en naarmate er meer speelstraten, eenrichtingsstraten, knips etc komen moeten we steeds verder (om)rijden, doen we steeds meer kilometers en vervuilen we steeds meer. Het toekennen van speelstraten moet wel degelijk meer doordacht gebeuren.
Nu neemt het aantal auto's toe en naarmate er meer speelstraten, eenrichtingsstraten, knips etc komen moeten we steeds verder (om)rijden, doen we steeds meer kilometers en vervuilen we steeds meer. Het toekennen van speelstraten moet wel degelijk meer doordacht gebeuren.
3 jaren geleden door johan • 1 reactie
Misschien is de naam "speelstraat" niet zo goed gekozen. Ook als wandelaar vind ik het enorm rustgevend om eens de zekerheid te hebben dat ik geen te snel rijdend verkeer zal tegenkomen. Dus ook als volwassene vind ik een speelstraat een meerwaarde. Mocht iedere auto die door die straat passeert zich aan de snelheidslimiet houden, en de snelheid aanpassen in aanwezigheid van wandelaars of fietsers, dan zou ik dit gevoel waarschijnlijk ook hebben zonder speelstraat. Dus je zou hier ook kunnen stellen Johan dat een aantal enkelingen die zich niet aan de regels houden het een beetje verpesten voor de grote meerderheid van de bestuurders die zich wel aan de regels houdt.
3 jaren geleden door Jan • 1 reactie
Misschien is de naam "speelstraat" niet zo goed gekozen. Ook als wandelaar vind ik het enorm rustgevend om eens de zekerheid te hebben dat ik geen te snel rijdend verkeer zal tegenkomen. Dus ook als volwassene vind ik een speelstraat een meerwaarde. Mocht iedere auto die door die straat passeert zich aan de snelheidslimiet houden, en de snelheid aanpassen in aanwezigheid van wandelaars of fietsers, dan zou ik dit gevoel waarschijnlijk ook hebben zonder speelstraat. Dus je zou hier ook kunnen stellen Johan dat een aantal enkelingen die zich niet aan de regels houden het een beetje verpesten voor de grote meerderheid van de bestuurders die zich wel aan de regels houdt.
Dat geldt natuurlijk voor alle straten.
Wat was het rustig wandelen / fietsen tijdens de eerste corona golf toen allee niet essentiële verplaatsingen verboden waren.
Moesten we dat kunnen aanhouden :de auto alleen gebruiken als het niet anders kan ....
Nauwelijks vliegtuigen het kan stil zijn.
Ondertussen zijn de files zoals voor corona
Wat was het rustig wandelen / fietsen tijdens de eerste corona golf toen allee niet essentiële verplaatsingen verboden waren.
Moesten we dat kunnen aanhouden :de auto alleen gebruiken als het niet anders kan ....
Nauwelijks vliegtuigen het kan stil zijn.
Ondertussen zijn de files zoals voor corona
3 jaren geleden door johan
Piet, ik denk ook dat we via zelfrijdende auto's veel minder auto's zullen zien maar dat is toekomst.
Nu neemt het aantal auto's toe en naarmate er meer speelstraten, eenrichtingsstraten, knips etc komen moeten we steeds verder (om)rijden, doen we steeds meer kilometers en vervuilen we steeds meer. Het toekennen van speelstraten moet wel degelijk meer doordacht gebeuren.
Nu neemt het aantal auto's toe en naarmate er meer speelstraten, eenrichtingsstraten, knips etc komen moeten we steeds verder (om)rijden, doen we steeds meer kilometers en vervuilen we steeds meer. Het toekennen van speelstraten moet wel degelijk meer doordacht gebeuren.
Ivm afname van verkeer door zelfrijdende auto's, het federaal planbureau verwacht hierdoor eerder nog een toename zag ik vandaag in de krant: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2021/08/11/federaal-planbureau-op-termijn-meer-files-door-volledig-zelfrij/
Wel een invloed op veiligheid en milieu, maar spijtig genoeg niet op de drukte, althans, als we die studie volgen.
Wel een invloed op veiligheid en milieu, maar spijtig genoeg niet op de drukte, althans, als we die studie volgen.
3 jaren geleden door Kris
De combinatie : rustig wonen en toch dichtbij de stad, het station, winkels,.. is een moeilijke combinatie. In Kessel-Lo zijn er heel wat verkeersvrije pleinen en parken. Ee n speelstraat vlakbij zo´n plein, vind ik heel vreemd. Wie kan me daarvan het nut zeggen?
3 jaren geleden • 1 reactie
De combinatie : rustig wonen en toch dichtbij de stad, het station, winkels,.. is een moeilijke combinatie. In Kessel-Lo zijn er heel wat verkeersvrije pleinen en parken. Ee n speelstraat vlakbij zo´n plein, vind ik heel vreemd. Wie kan me daarvan het nut zeggen?
Ik denk dat Gert het hierboven al mooi gezegd heeft, maar ik wil het toch ook even bijvallen.
Een speelstraat, zelfs dicht bij een plein, kan toch heel veel mensen bij elkaar brengen. Iedereen zit op straat, je ziet elkaar, je kan eens praten, iets drinken, de kindjes kunnen rond fietsen zonder gevaar. Heel leuk.
Ik woon in de eenmeilaan, dus hier kan het helaas niet, maar ik ga wel eens naar de straten in de buurt.
Dat de auto's blijven rijden wil ik toch ook ontkennen: ik heb de mijne weg gedaan. Ik doe nu bijna alles met de bakfiets, heel soms cambio (2 keer per maand?).
Een speelstraat, zelfs dicht bij een plein, kan toch heel veel mensen bij elkaar brengen. Iedereen zit op straat, je ziet elkaar, je kan eens praten, iets drinken, de kindjes kunnen rond fietsen zonder gevaar. Heel leuk.
Ik woon in de eenmeilaan, dus hier kan het helaas niet, maar ik ga wel eens naar de straten in de buurt.
Dat de auto's blijven rijden wil ik toch ook ontkennen: ik heb de mijne weg gedaan. Ik doe nu bijna alles met de bakfiets, heel soms cambio (2 keer per maand?).
3 jaren geleden door Wouter • 1 reactie
Ik denk dat Gert het hierboven al mooi gezegd heeft, maar ik wil het toch ook even bijvallen.
Een speelstraat, zelfs dicht bij een plein, kan toch heel veel mensen bij elkaar brengen. Iedereen zit op straat, je ziet elkaar, je kan eens praten, iets drinken, de kindjes kunnen rond fietsen zonder gevaar. Heel leuk.
Ik woon in de eenmeilaan, dus hier kan het helaas niet, maar ik ga wel eens naar de straten in de buurt.
Dat de auto's blijven rijden wil ik toch ook ontkennen: ik heb de mijne weg gedaan. Ik doe nu bijna alles met de bakfiets, heel soms cambio (2 keer per maand?).
Een speelstraat, zelfs dicht bij een plein, kan toch heel veel mensen bij elkaar brengen. Iedereen zit op straat, je ziet elkaar, je kan eens praten, iets drinken, de kindjes kunnen rond fietsen zonder gevaar. Heel leuk.
Ik woon in de eenmeilaan, dus hier kan het helaas niet, maar ik ga wel eens naar de straten in de buurt.
Dat de auto's blijven rijden wil ik toch ook ontkennen: ik heb de mijne weg gedaan. Ik doe nu bijna alles met de bakfiets, heel soms cambio (2 keer per maand?).
Wouter, fijn dat jij je auto weg deed. Ook wij verplaatsen ons hoofdzakelijk met de fiets .
Helaas ziet het mobiliteitsplan regio Leuven van 2019 een stijging van 9 % van het aantal voertuigkilometers afgelopen 10 jaar ( de demografie steeg met 7,3 %) De prognose tegen 2030 is niet bepaald hoopgevend het aantal reizigerskilometers zal nog met 30 % stijgen.
Helaas ziet het mobiliteitsplan regio Leuven van 2019 een stijging van 9 % van het aantal voertuigkilometers afgelopen 10 jaar ( de demografie steeg met 7,3 %) De prognose tegen 2030 is niet bepaald hoopgevend het aantal reizigerskilometers zal nog met 30 % stijgen.
3 jaren geleden door Johan
Persoonlijk vind ik het fenomeen speelstraat een heel klein probleem in het mobiliteitsdebat. Een bliksemafleider zelfs. Feit is dat doorgaans veel bewoners daar van genieten. en het is tijdelijk. Speelstraten worden toegekend volgens criteria die de stad opstelt. Of dat goed gebeurt, is een andere kwestie. Dat moet met de bevoegde diensten bekeken woden.
Maar het huidige debat over mobiliteit gaat over heel andere knelpunten. Laat ons daarop focussen.
Maar het huidige debat over mobiliteit gaat over heel andere knelpunten. Laat ons daarop focussen.
3 jaren geleden door selle
Ik ben principieel een voorstander van speelstraten, omwille van twee redenen:
(1) De voornaamste reden is dat het mensen de kans geeft om hun buren te ontmoeten, in een informele, ongedwongen sfeer. Kinderen kunnen met elkaar spelen en volwassenen kunnen een praatje slaan en samen iets drinken en eten. Waar kan zoiets vandaag nog? Zelfs als je allemaal een tuin hebt, dan praat je meestal enkel met je naaste buren (als dat fysiek al mogelijk is en de tuinen niet helemaal omheind zijn). Met je buren enkele huizen verder of aan de overkant kan je doorgaans enkel op straat een babbel doen. En in straten met veel verkeer is zo'n gesprek aan de voordeur echt niet aangenaam. Je kinderen op straat laten spelen kan sowieso in bijna geen enkele Kesselse straat meer, zonder dat ze worden omvergereden of weggeclaxonneerd. Speelstraten bieden dus kansen tot ontmoeting en verbinding, wat toch wel een goede zaak is in deze tijden van individualisering en vereenzaming. In de meeste speelstraten gebeurt die ontmoeting en dat spel ook spontaan, of wordt het georganiseerd door enkele "trekkers". Het feit dat zoveel Leuvenaars een speelstraat aanvragen, toont voor mij aan dat er een grote vraag bestaat naar de mogelijkheid van ontmoeting en spel op straat, voor je eigen deur. En dat er veel (latente) onvrede is met hoe de auto het eigen straatbeeld overheerst.
(2) Een speelstraat doet mensen ook nadenken over wat een straat is, waarvoor hun straat dagelijks gebruikt wordt en waarvoor zij zelf andere straten gebruiken. De wrevel die het concept speelstraat bij velen opwekt, bevestigt hoezeer de perceptie verankerd is dat de enige (of althans de dominante) functie van een straat is om er (gemotoriseerd) verkeer door te laten rijden. Dit lijkt voor ons de evidente functie, maar voor de doorbraak van de auto (pakweg jaren '50) had de doorsnee-woonstraat eeuwenlang ook heel wat andere functies, waaronder dus een plaats voor ontmoeting en ontspanning. Door de auto enkele dagen op een jaar uit je straat te bannen, beleven bewoners hoe het kan zijn als in hun straat de woon- en leeffunctie in ere wordt hersteld. Ik hoop dus dat de tijdelijke ingreep "speelstraat" mensen - zowel de bewoners van de speelstraat als zij die er anders gedachteloos door rijden of sluipen - aan het denken kan zetten over hun eigen mobiliteitsgewoonten. Voor een modal shift hebben we ook een mental shift nodig, en alle "gebeurtenissen" die het status quo (de autodominantie) eventjes doorbreken, kunnen daartoe bijdragen. Idem voor de autoloze zondag die steden als Leuven éénmaal per jaar organiseren. Je kan jarenlang filosoferen over alternatieve invullingen van de openbare ruimte, maar het is veel krachtiger als je mensen het verschil zintuigelijk laat beleven. Het zou naïef zijn om te geloven dat speelstraten iedereen kunnen overtuigen van de meerwaarde van autoluwe woonstraten voor de levenskwaliteit van bewoners, maar het brengt in elk geval elk jaar opnieuw een debat op gang. En dat is democratisch gezien toch al een winst, gesteld natuurlijk dat het gesprek aan beide zijden met begrip en respect wordt gevoerd en niet enkel de polarisering voedt.
(1) De voornaamste reden is dat het mensen de kans geeft om hun buren te ontmoeten, in een informele, ongedwongen sfeer. Kinderen kunnen met elkaar spelen en volwassenen kunnen een praatje slaan en samen iets drinken en eten. Waar kan zoiets vandaag nog? Zelfs als je allemaal een tuin hebt, dan praat je meestal enkel met je naaste buren (als dat fysiek al mogelijk is en de tuinen niet helemaal omheind zijn). Met je buren enkele huizen verder of aan de overkant kan je doorgaans enkel op straat een babbel doen. En in straten met veel verkeer is zo'n gesprek aan de voordeur echt niet aangenaam. Je kinderen op straat laten spelen kan sowieso in bijna geen enkele Kesselse straat meer, zonder dat ze worden omvergereden of weggeclaxonneerd. Speelstraten bieden dus kansen tot ontmoeting en verbinding, wat toch wel een goede zaak is in deze tijden van individualisering en vereenzaming. In de meeste speelstraten gebeurt die ontmoeting en dat spel ook spontaan, of wordt het georganiseerd door enkele "trekkers". Het feit dat zoveel Leuvenaars een speelstraat aanvragen, toont voor mij aan dat er een grote vraag bestaat naar de mogelijkheid van ontmoeting en spel op straat, voor je eigen deur. En dat er veel (latente) onvrede is met hoe de auto het eigen straatbeeld overheerst.
(2) Een speelstraat doet mensen ook nadenken over wat een straat is, waarvoor hun straat dagelijks gebruikt wordt en waarvoor zij zelf andere straten gebruiken. De wrevel die het concept speelstraat bij velen opwekt, bevestigt hoezeer de perceptie verankerd is dat de enige (of althans de dominante) functie van een straat is om er (gemotoriseerd) verkeer door te laten rijden. Dit lijkt voor ons de evidente functie, maar voor de doorbraak van de auto (pakweg jaren '50) had de doorsnee-woonstraat eeuwenlang ook heel wat andere functies, waaronder dus een plaats voor ontmoeting en ontspanning. Door de auto enkele dagen op een jaar uit je straat te bannen, beleven bewoners hoe het kan zijn als in hun straat de woon- en leeffunctie in ere wordt hersteld. Ik hoop dus dat de tijdelijke ingreep "speelstraat" mensen - zowel de bewoners van de speelstraat als zij die er anders gedachteloos door rijden of sluipen - aan het denken kan zetten over hun eigen mobiliteitsgewoonten. Voor een modal shift hebben we ook een mental shift nodig, en alle "gebeurtenissen" die het status quo (de autodominantie) eventjes doorbreken, kunnen daartoe bijdragen. Idem voor de autoloze zondag die steden als Leuven éénmaal per jaar organiseren. Je kan jarenlang filosoferen over alternatieve invullingen van de openbare ruimte, maar het is veel krachtiger als je mensen het verschil zintuigelijk laat beleven. Het zou naïef zijn om te geloven dat speelstraten iedereen kunnen overtuigen van de meerwaarde van autoluwe woonstraten voor de levenskwaliteit van bewoners, maar het brengt in elk geval elk jaar opnieuw een debat op gang. En dat is democratisch gezien toch al een winst, gesteld natuurlijk dat het gesprek aan beide zijden met begrip en respect wordt gevoerd en niet enkel de polarisering voedt.
Dag Gert
Ik kan me volledig vinden in jouw bijdrage.
Op zondag 11 juli 2021 hebben we in de Verenigingstraat onze eerste speelstraat-dag georganiseerd (de vorige jaren werd onze aanvraag afgekeurd). We hebben met de buurt de ganse dag buiten gezeten, gebabbeld, elkaar beter leren kennen, nieuwe buren leren kennen en veel plezier gemaakt. Als aanvrager stond ik er zelf van te kijken hoeveel nood er is aan dit samen zijn.
Zoals jij schrijft is een gesprek aan onze voordeuren tijdens het jaar echt niet aangenaam. Telraam telt dagelijks 2000 wagens in onze straat, na de file van de ochtendspits mondt dit uit in een permante stroom van wagens.
We kijken alvast uit naar onze volgende speelstraat-dag.
Ik kan me volledig vinden in jouw bijdrage.
Op zondag 11 juli 2021 hebben we in de Verenigingstraat onze eerste speelstraat-dag georganiseerd (de vorige jaren werd onze aanvraag afgekeurd). We hebben met de buurt de ganse dag buiten gezeten, gebabbeld, elkaar beter leren kennen, nieuwe buren leren kennen en veel plezier gemaakt. Als aanvrager stond ik er zelf van te kijken hoeveel nood er is aan dit samen zijn.
Zoals jij schrijft is een gesprek aan onze voordeuren tijdens het jaar echt niet aangenaam. Telraam telt dagelijks 2000 wagens in onze straat, na de file van de ochtendspits mondt dit uit in een permante stroom van wagens.
We kijken alvast uit naar onze volgende speelstraat-dag.
3 jaren geleden door Ruben